Leen Wisseloo: “Heerlijk zo’n dagje rijden”

We hadden eigenlijk een wat ongelukkige dag uitgekozen voor een bezoek aan Leen Wisseloo. Gelukkig had Leen niets met “de dag van de stilte” en bleek het toch een juiste dag te zijn. Leen woont met zijn vrouw Elly in het ooievaarsdorp Zegveld. Bij de achterdeur van de sfeervolle boerderij werd al gauw duidelijk dat de tijd van het echtpaar niet alleen opgaat aan Welsh pony’s. Elly heeft een labrador kennel en buiten kwispelden acht weldoorvoede- en schattige pups in een mooi loopje. De begroeting was door zowel Leen en Elly als de pups allerhartelijkst.

Elly en Leen Wisseloo

Tuigponycompetitie.
Leen (62) rijdt al lang met Welsh pony’s; alweer zo’n 25 jaar. Hij begon met een Poolse witte E-pony –Speedy- die hij voor zijn dochter Chantal (35) kocht. Omdat de pony niet alleen kon staan -hij kreeg bulten van de stress- kocht Leen er al snel een pony bij: een Dartmoor pony. Leen vertelt dat bij een vriend van hem die kalveren heeft, een pony stond –Troubadour- die nogal ondeugend was want hij duwde de kalveren het water in. Troubadour moest snel verhuizen en Leen nam de Welsh/Hackney mee naar huis. Toen stonden er alweer drie op stal. Troubadour bleek overigens een gouden beestje: hij werd met dochter Sharon M dressuur en M springen en hij liep braaf voor de wagen. Leen haalde met het beestje zijn koetsiersbewijs en hij nam met hem deel aan de Welsh tuigponycompetitie. Leen kwam zo’n zes jaar geleden met de competitie in aanraking door zijn hoefsmid uit Waarder, Sjaak Fransen die zelf ook deelnemer was. Sjaak vertelde dat de deelname aan de rubriek afnam. Omdat Leen altijd in is voor iets nieuws, haakte hij in. Ook Chantal nam er aan deel. Leen vertelt er eerlijk bij dat hij altijd achteraan stond maar “je moet ook vulling hebben in de rubriek” , zegt hij lachend.. Leen had het er best naar zijn zin maar het enige minpuntje aan de wedstrijden vond hij dat je maar een paar tellen in de ring rijdt en dat begon een steeds groter bezwaar te worden voor Leen. Door de tijd heen begon het mennen te lonken. Bij de Tournoyruiters in Woerden werd een menclub opgericht en Leen was helemaal om. Eerst reed Leen dressuur- en vaardigheidwedstrijden maar al rap nam hij deel aan samengestelde wedstrijden, waar je toch gauw een paar uur rijdend per wedstrijd mee in de weer bent. Dit paste beter bij Leen: “Het is kicken; vooral de marathon. Heerlijk zo’n dagje rijden. Lekker ontspannen”.

Van den Hoogen Broek.
Het enkelspan werd al gauw een 2-span, vervolgens een tandem en nu rijdt Leen enthousiast 4-span. Leen is van alle markten thuis en houdt van afwisseling; maar niet met zijn vrouw, vertelt hij er lachend achteraan. Drie van de pony’s fokte Leen zelf. Hij begon met de merrie: Waterland’s Savannah (1998) v. Gemstone Baywatch x m. Waterland’s Shama, vm. Moorcock Bracken. In 2003 kwam daar uit met v. Duffelt’s Pentium vm. Gemstone Baywatch: een voshengst met witte manen: Buckeye van de Hoogenbroek. In 2005 van dezelfde vader: de bruine merrie Valletta van de Hoogenbroek. Een jaar later met wederom dezelfde vader: een bruine hengst Lucky van de Hoogenbroek. De stalnaam is afgeleid van de labrador kennelnaam Van de Hoogen Broek.

Rust voor rijder en pony’s.
Leen is overigens tandem gaan rijden omdat hij in het 2-span te hard in zijn handen werd. “Als je bij tandemrijden hetzelfde doet als bij 2-span rijden, lopen de pony’s zo naast elkaar in plaats van voor elkaar. Als je te hard in je handen bent, werkt dat averechts. Bij het tandemrijden moet je je handen stil houden. Je legt alleen maar lussen. Het is net breien en je krijgt er hele zachte handen van. Het wordt allemaal soepeler en sierlijker. Ik heb er nu bij mijn 4-span ook weer profijt van. Niet constant trekken maar je handen naar voren.” Leen volgde tandemlessen bij Cornelie de Geyter-Pries en krijgt nu ook 4-span les van haar. “Tandem vind ik eigenlijk nòg mooier dan 4-span omdat het moeilijker is. Je doet gauw te veel; je moet leren ervan af te blijven en te wachten en dat alles op je stem. Het geeft rust voor rijder en pony’s. Als je te druk bent, schieten ze alle kanten op. Je leert zoveel van het tandemrijden!”. Leen heeft de merries in zijn span overigens kruislings staan omdat hij vindt dat de merries harder werken dan de ruinen. Hij heeft van alles geprobeerd en deze opstelling bevalt hem het best.

Nationale oefenmarathon Putten voorjaar 2012

Super merk.
“Ik had tien, vijftien jaar eerder moeten weten dat Welsh pony’s zulke fijne pony’s zijn. Het zijn trouwe beestjes en ze willen ècht voor je werken en ze zijn goed handelbaar. Het zijn gewoon super pony’s. Het is een super merk!

In de rij.
Alle pony’s worden wekelijks een paar maal onder het zadel gereden door verschillende kleine kinderen uit de buurt. Chantal geeft de kinderen les. De kleinkinderen Stacey (2) en Brain (5)  rijden ook vrolijk in de rondte. Voor menigeen is het lastig om kinderen te vinden die A-tjes onder het zadel kunnen rijden maar bij Leen staan ze als het ware in de rij en daar vaart iedereen wel bij.

Wel overdacht.
Leen heeft een fijne buitenbak bij zijn huis liggen en de kleine, sfeervolle stallen zijn toegankelijk over bruggetjes die over de wetering achter de woning liggen. Rondom de stallen en in de tuin staan prachtige natuurstenen beelden die Leen en Elly zelf maken. In en om het huis voel je dat alles wel overdacht en met liefde gemaakt is. Dat Leen handig is, zagen we ook aan zijn vrachtwagen die hij zo ingericht heeft dat alles precies past en er zelfs comfortabele slaapplaatsen in gecreëerd kunnen worden bij meerdaagse wedstrijden. Leen is tegelzetter en neemt vooral het ambachtelijke vakwerk voor zijn rekening zowel in Nederland maar ook verschillende keren in het buitenland. Leen maakt er wat van!

Veel in de hand.
Naast de 4 Welsh A pony’s staat er ook een Cob op stal: de bruine ruinCornelie de Geyter-Pries (2007) v. Gwenllan Brynle m. Tymor Mai mv. Crugybar Mabon Mai. De ruin loopt voor de wagen en wordt onder het zadel gereden. De pony’s zijn veel in de hand en Leen kan met allemaal lezen en schrijven.

Ringsteken braderie Zegveld – opbrengst voor Kankerbestrijding

Driezum-Wâlterswâld.
Afgelopen zomer nam Leen weer deel aan het Open Fries Kampioenschap Marathon (Paardendagen Driezum-Wâlterswâld) waar elf prachtige samengestelde hindernissen verspreid liggen over meerdere dorpen. Leen vindt het dé wedstrijd van het jaar. Het is eigenlijk nog de enige wedstrijd waar hij ook overnacht. Hij kiest het liefst voor eendaagse wedstrijden omdat hij thuis veel bezigheden heeft, vindt hij het lastig om een weekend weg te zijn. Friesland is een uitzondering en daar maakt hij dan gelijk een korte vakantie van.

Fijn rijden.
Winstpunten rijden, interesseert Leen niet zo veel meer. Het gaat hem meer om gewoon fijn te rijden met zijn pony’s. Op een samengestelde wedstrijd in Hengelo liep zijn tandem tijdens het wegtraject zo lekker dat hij helemaal niet op de tijd lette en veel te vroeg binnenkwam waardoor hij tijdfouten op liep. Het kostte hem uiteindelijk zijn eerste plaats maar dat maakte Leen niets uit. Fijn rijden daar gaat het hem om.

Kleinkinderen.
Het ideale toekomstbeeld van Leen is om zijn kleinkinderen enthousiast te houden voor het rijden onder het zadel en de mensport. Het zou zo mooi zijn om die kleintjes de kneepjes van de sport bij te brengen maar ondertussen is Leen zelf nog volop actief  en hij geniet er van, samen met zijn trouwe groom Janneke Steens en zijn dochter Sharon, die hem op de wedstrijden altijd bijstaan. Ach, en wat de toekomst brengt dat zal de tijd leren.