Marijke Hammink van Stal Knollentuin houdt van aanpakken

– foto’s Theo ten Brinke –

Op een regenachtige zaterdagavond, op weg naar Twente: naar de 3-voudig Nederlands kampioen 4-span pony, samengesteld klasse 2 en 3: Marijke Hammink van Stal Knollentuin. Ze werd ook al zeven maal kampioen van district Oost – een maal Nederlands kampioen vaardigheid – drie maal reserve kampioen samengesteld klasse 3 – 5-voudig winnaar Twente Cup – 6-voudig winnaar Eurogioncup (Duitsland) en dit is nog maar een kleine greep uit haar lijst met behaalde resultaten. Wij verwachtten –gezien haar lange staat van dienst- een dame van minstens een jaar of 30 te ontmoeten maar niets was minder waar: 22 lentes jong is de succesvolle menster uit Bornerbroek !

NK een wedstrijd op zich
Het outdoor seizoen was in 2013 bijzonder succesvol: ze won met haar 4-span bruine Welsh pony’s alle wedstrijden in klasse 3! Wierden, Lonneker, Varsseveld, Markelo, Oldenzaal, Hellendoorn, Haaksbergen, Den Ham, Winterswijk, Rijssen, Bronneger. Het kon niet op. Met als kers op de taart: het Nederlands kampioenschap in Ysselsteyn. Dat ze Nederlands kampioen zou worden, lag voor de hand: “Ho, ho”, zegt de kampioen na die aanname. “Het NK is een wedstrijd op zich. Er deden er ook wel wat mee, die ik eerder het jaar nog niet was tegen gekomen”.

Schimmels zat!
Lang reed Marijke met Shetlanders; nu dus met Welsh pony’s van rond de 1.20 meter. De reden daarvoor was, dat hele grote Shetlanders bijna niet te vinden zijn. Voor de grap kochten ze in 2011 vier hengstveulens in Zuid Laren. Het plan was, dat als de Shetlanders met pensioen zouden gaan, de Welsh pony’s klaar voor gebruik zouden zijn. Nog geen dag na Zuid Laren kwamen ze bij een kennis in Enter een pony van de Evertshoeve tegen. De pony had altijd gedekt bij een bloedtapperij en hij zou het jaar er opvolgend vijf worden. De gedachte toen was: als we er nou eens een bij zoeken dan zouden we 2-span kunnen gaan rijden en zou Marijke voorlopig met de Shetlanders 4-span blijven rijden. Ze konden er niet een spangenoot bij vinden maar wel twee dus hadden ze er gelijk drie. Aan drie pony’s heb je niks, vertelt Marijke nuchter. De vierde Welsh kwam er al snel bij. Voordat ze er erg in had, reed Marijke met een 4-span Welsh pony’s. De marathon reed ze in het begin met twee Welshen en twee Shetlanders; op die manier konden de Welshen het mooi leren, legt ze uit. Naast de maat was de keuze voor de overstap naar Welsh pony’s ook, dat ze meer uitstraling hebben. Er zijn veel pony’s tussen de 1.15 en 1.20 meter te koop. Marijke koos voor bruine pony’s maar dat is soms best moeilijk. Wat dat betreft had ze beter voor schimmels kunnen kiezen, vertelt ze: ”Want die zijn er zat”.

Bekiek het!
Welsh pony’s hebben ook iets meer power vertelt de doorgewinterde menster. “Als je met Shetten in de waterbak komt dan denken ze: “Bekiek het! Als je er met een Welsh inkomt: die zet aan en zorgt hij er zo snel mogelijk weer uit is. Een Welsh begint dan gelijk te werken”.

Vaste groom Aartje
Het span van Marijke bevat alleen ruinen. Outdoor heeft ze de Welsh pony’s voor de wagen maar voor de indoor marathons gebruikt ze haar “oude” span Shetland pony’s in combinatie met haar kleine Welsh vos Brammetje. Ze kiest voor die invulling omdat ze haar Welshen graag rustig wil houden. De Shetten houdt ze overigens niet alleen aan, voor de indoorwedstrijden. De pony’s lopen ook in de lessen van manege Knollentuin. Marijke en haar moeder Aartje verzorgen er de lessen. Vader Gerrit verleent hand- en spandiensten. Met z’n drieën zetten ze zich volledig en gaat nagenoeg alle tijd op aan de pony’s en alles er omheen. Aaltje gaat ook altijd mee als vaste groom naar de wedstrijden.

Brave en minder brave pony’s
De varkenshouderij van voorheen is omgezet in een overdekte manege voor ponyrijlessen, pensionstalling en voor africhting van pony’s zowel onder het zadel als voor de wagen. In de afgelopen twee jaar heeft Marijke maar liefst honderd pony’s beleerd. Even longeren en bij brave pony’s klimt ze er zo op. De beleerpony’s zet ze elke dag even aan het werk. Bij de één duurt het allemaal soms wat langer dan bij de ander. Ze heeft het liefst A-tjes en B-tjes maar andere pony’s beleert ze ook gewoon. Met veel plezier. Verschillende pony’s ziet ze later weer in het Welsh Magazine voorbij komen; ze houdt alles zo veel mogelijk bij.

Staatsgevaarlijk
Het gaat niet allemaal over rozen bij de familie Hammink en ach, Marijke is weleens in het kanaal beland (de pony kreeg gelijk een andere naam: Pieter van de Hoogenband) maar dat weerhoudt haar er niet van om de klus te klaren. Ze heeft eens een pony in het tuig beleerd en die was “staats gevaarlijk” zoals Gerrit het omschrijft en hij schreef dan ook in het paspoort van de pony dat de deze pony totaal ongeschikt is voor de mensport. De pony deed het overigens prima onder het zadel. Veiligheid voor alles bij de familie Hammink.

Scheidsrechtersfluitje
Het outdoor 4-span van Marijke bestaat uit de volgende pony’s: de nuchtere 9-jarige Dukeshill Pizzazz (Duco) v. Lacy Llew m. Dukeshill Philadelphia fokker mrs. & miss. J. Sheil uit Built Wells, Powys. De 6-jarige werker Evertshoeve’s Endurance (Evert) v. Vechtzicht’s Hy-Binder m.De Evertshoeve’s Endurance fokker E.D. Deelstra uit Rottevalle. Als Marijke met Evert langs een voetbalveld rijdt en er wordt op een scheidsrechtersfluitje gefloten dan begint hij gelijk te mesten omdat hij denkt dat hij de marathon in moet; zo fanatiek is hij! De 7-jarige Wohld Neal (Nelis) v. Vierhoek’s Noach m. Wohld Cinderella fokker Bernd & Ernst Bodecker uit Heilshoop. De 6-jarige Pietje van de Knollentuin: zowel vader als moeder onbekend. Piet werd eigenlijk aangekocht voor de manegelessen maar Marijke hield hem voor zichzelf. Piet bleek een prima pony in het span.

Jonge pony’s
De enige vos die alleen bij indoor en de marathons in het span loopt is de 8–jarige “koel in de kop” Pronto (Brammetje) v. Keizer’s Marcel m. Joy’s Charity fokker S.E.M. Dijkman-Reimink uit Lemelerveld. Dan staan er nog op stal: de 4-jarige Blackhill Lyric v. Springbourne Hector m. Blackhill Twinkle fokker mr. R.E. Powell. De ruin is vorig jaar zowel voor de wagen als onder de man beleerd en hij wordt klaargestoomd voor het 4-span. Twee 3-jarigen: Uiterwaarden’s Masterclass v. Uiterwaarden’s Free-Lance m. Lacy Myfi fokker B. Bosman uit Elburg. De pony is beleerd en hij is al eens mee geweest naar een wedstrijd om sfeer te proeven. De 3-jarige Beukenhof’s Wesley v. Cui Pendragon m. Beukenhof’s Wilma fokker H. Wolters uit Nieuw Buinen. Ook nog twee 2-jarigen: Ysselvliedt’s Curley Mate (Kees) v. De Weyerd’s Hello Showman m. Vikariëns Curley Sue fokker H.R. Zoet uit Wezep. De 2-jarige Florence’s Maikel v. Winalda Hiem’s Carolus m. Ximena fokker O. Floor uit Dwingeloo.

Jong spul uit het Noorden
Op de dag dat we Marijke spraken, had ze in het Noorden van het land vier bruine veulens opgehaald. Allen hengst, allen met Kastanjehof Amico als vader: Kielshoop Boris of Rose – Beukenhof’s Dave – Kastanjehof Painted Prince en Windhoek’s Armin.

Dat wordt nooit wat met oe
Marijke reed als kind onder het zadel en haar mencarrière begon op een niet alledaagse manier. Op de ponyclub in Den Ham was er een bingowedstrijd georganiseerd. Marijke nam eraan deel en won een bont Shetland veulen: Bingo. Toen Bingo oud genoeg was, werd hij voor de wagen gezet omdat Marijke er te groot voor was en zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Ze was tien jaar oud en reed haar eerste menwedstrijd. Twaalf jaar moest ze zijn om met een span te mogen starten. Gerrit zei na Marijke’s eerste wedstrijdje met haar span: “Daar hoef je nooit weer mee op stap te gaan want dat wordt nooit wat met oe”. Gelukkig had Gerrit het niet bij het rechte eind. Het eerste wedstrijdjaar won ze aan het eind van het seizoen haar eerste samengestelde wedstrijd. Op haar 16^e begon ze met het rijden van 4-span.

Werk thuis gaat altijd door
Pas 22 jaar oud en al zoveel gewonnen dan vraag je je af wat de ambities van Marijke nog zijn. Klasse 4 wellicht? Op zich wil ze dat wel maar dat zou wel betekenen dat ze meerdere dagen in een week van huis zou zijn. Door de tijdrovende werkzaamheden thuis valt dat organisatorisch niet mee. Daarbovenop nog het kostenplaatje waaronder bijvoorbeeld verplichte stalling op dergelijke wedstrijden; zulke facetten hakken er financieel flink in. Marijke blijft -met uitzondering van het NK als dat ver van huis is- niet overnachten op wedstrijden. Het werk thuis gaat immers altijd door: voeren, mesten, lesgeven noem maar op.

Gigantisch veel plezier
Marijke vertelt dat er altijd wel wat te verbeteren valt in een 4-span. Misschien is haar ambitie wel: toewerken naar het ideale span. Ideaal vindt ze: dat ze qua oog gelijk zijn, gelijk bewegen, gelijk in karakter. Per wedstrijd bepaalt Marijke welke pony’s ze meeneemt. Een bepaalde pony gaat niet mee naar een indoor omdat hij er gek van wordt maar een ander neemt ze juist mee om hem wat feller te krijgen. Tijdens haar hele verhaal somt Marijke de namen van de pony’s feilloos op; ze kent al haar pony’s door en door. De pony’s hebben stuk voor stuk een bijnaam. Pa en ma Hammink vullen haar af en toe aan en je voelt dat deze familie, samen enorm veel energie in hun pony’s steekt en er samen gigantisch veel plezier aan beleeft. Het komt allemaal puur voor en ondanks de zegereeks van Marijke is ze geen enkele maal belerend of betweterig en dat siert haar. Een pracht meid!

Minder vriendelijk
Een uitgesproken mening heeft Marijke over Welsh pony’s met het zogenaamde deuk in het hoofd en met kleine oortjes. Het ideaalbeeld van grote groepen liefhebbers. Marijke is daar geenszins enthousiast over en heeft sterk neiging te denken dat die pony’s last hebben van hun concave neuslijn. Marijke maakt een kort –soort van snurkend- geluid dat de pony’s met van die “hamsterkoppies” volgens haar na drie rondjes produceren. Ze krijgt allerlei pony’s aangeboden om te beleren en de pony’s die ze net beschreef, zitten er ook weleens tussen. “Ik hou d’r niet van. Ze kunnen soms helemaal niet goed ademhalen. Vreselijk. De ogen rollen er soms zowat uit. Kikkerogen. Het zit niet goed dan. Ik wil ze absoluut niet hebben voor mijn span”. Gerrit vult aan: “De kop is te klein voor de inhoud”. Marijke denkt dat het kleine hoofd zelfs invloed heeft op  het karakter van de pony en ze minder vriendelijk zijn.

Goede beweging en goed karakter
Tot slot wil Marijke de fokkers graag meegeven dat ze goed op beweging moet letten en niet alleen op het type. Vooral de stap, benadrukt ze. Het moeten gebruikspony’s zijn, vult Gerrit aan. Fokkers hebben gebruikers immers nodig voor de afzet. De pony’s moeten goed kunnen bewegen en ze moet een goed karakter hebben.