Meninstructrice Gonny van den Broek vindt: Veilig en plezierig mennen het allerbelangrijkste!

Zoals bij veel mensen, kocht Gonny van den Broek uit Uithoorn/de Kwakel haar eerste Welsh pony voor haar oudste zoon. Ze zocht een brave, goed doorreden pony en het werd de nu 16-jarige palomino ruin Mario en dat is een verhaal apart want op het stamboekpapier staat alleen de vader vermeld: Bryn Storm. Omdat Gonny graag een keer wil meedoen aan de Welsh familiesportdag heeft ze via DNA geprobeerd de afstamming van haar pony te achterhalen. Met de vader van Mario gaf dat geen problemen maar de moeder van Mario leeft echter niet meer en daar kan ze dus geen stukje van de manen meer van opsturen om te kunnen “bewijzen” wie de moeder is. Daarom staat de merrie dus niet op het papier vermeld. Van de fokker hoorde ze, dat het de merrie Amahshi Carissma is (v. Dukeshill Action Man x m. Amahashi Cadi – vm. Amahashi Cockade) gefokt door mrs. R. Rush – Rowfant – West Sussex en destijds geïmporteerd door de heer H. Zoet uit Wezep.

Karakter.
Haar zoon bleek overigens niet zo’n fanatieke ruiter te zijn en dus beleerde Gonny de pony in het tuig. Al snel ging ze op zoek naar een spangenoot maar dat was nog een hele toer. Een Palomino, die erbij paste, vond ze niet. Ze hadden of geen vier witte benen, of geen bles of ze waren te hoog of te laag. Ze stapte van de palominokleur af en kwam de zwarte 2½-jarige Rozenhof’s Jelle tegen. Het was zo’n lief en braaf dier, dat ze gelijk verkocht was. Hij moest wel heel erg beroerd lopen, wilde hij niet meegaan naar Uithoorn. “Het karakter vind ik veel belangrijker dan hoe een pony loopt. Natuurlijk is dat ook wel belangrijk….” De nu de 7-jarige B-ruin Rozenhof’s Jelle stamt af van v. Dendy x m. Rozenhof’s Jelena – vm. Eyarth Harlequin en is gefokt door E. en J. Rozema uit Eexterveer.

Clazinus Zandwijk (77) is nog niet van plan om te stoppen met het fokken van Welsh pony’s: “Zo lang ik zo blijf, blijf ik doorgaan”

Een paar jaar geleden waren we al eens op bezoek geweest in het Betuwse Neerijnen: bij de (inmiddels) 4-span rijder Gerco van Tuijl en zijn bruisende familie. Aan tafel zat ook toen de goedgemutste buurman Clazinus Zandwijk. Nog vers in ons geheugen de sterke verhalen over de jachthond van Zinus, die al voordat er één schot gelost was, een paar hazen te pakken had. Wat we goed onthouden hadden, was dat Zinus Welsh pony’s fokte en dat doet hij nog steeds ondanks zijn respectabele leeftijd (77). Direct na de jaarwisseling gingen we bij Zinus, van stal Kilsheelin Castle op bezoek.
Mooie dagen.
Buiten was het koud maar binnen stonden de pony’s er warmpjes bij; dik in het stro in voormalige koeienstallen. Robuust rond ijzerwerk scheiden de pony’s van elkaar. Met hompjes oud brood vertroetelt Zinus de pony’s voor de foto. In de winter is hij zo’n beetje de hele dag druk met de pony’s. Emmers water, stallen mesten, beetje voeren; Zinus vertelt het met trots in zijn ogen. Mooie dagen zijn het en je ziet Zinus genieten als hij het over zijn pony’s heeft. Het zijn niet zijn pony’s maar de pony’s van zijn vrouw Annie. Ze staan allemaal op naam van Annie; dat wordt ons goed in de oren geknoopt! Annie heeft al lang Welsh pony’s samen met wijlen haar eerste man de 33 jaar oudere Dirk Denekamp uit Culemborg.

Gerben van de Berkt van alle markten thuis!

Op het Welsh Event in augustus nam tijdens de aangespannen show van de Internationale keuring een niet alledaagse combinatie deel: Gerben van de Berkt uit Leusden met een brandweeraanspanning. De redactie toog naar Leusden voor een kennismaking met de 20-jarige goed gemutste hovenier. Zo’n 5 jaar geleden begon Gerben met een paar mini shetlanders. In eerste instantie kwam er een pony van zo’n 80 centimeter op het erf om het gras rondom het huis op te eten. Gerben had zijn buurman Herbert Pels Rijcken weleens rond zien rijden met een aanspanning en hij wilde dat ook wel eens proberen. Hij kocht een pony van zijn eerste verdiende geld, regelde een wagentje maar al snel ging hij met 2 pony’s rijden omdat het hem nòg leuker leek.

 

Fantaseren over grotere pony’s.
Hij deed maar wat, vertelt hij nu: “Ik kocht een 2-span tuig maar dat wist ik toen helemaal niet. Ik heb toen alles aan elkaar geknoopt en de pony kon voor de kar”. Al snel wilde Gerben een grotere wagen. “Ik kocht een groter karretje maar toen waren de pony’s weer te klein”, vertelt hij droogjes. Vervolgens kocht hij een grotere maat pony’s: 2 gitzwarte Shetland hengsten met de prachtige namen Voorwaarts en Volmaakt. Zijn eerdere span vond hij te sloom maar met zijn 2 hengsten brak een andere tijd aan. Hij beleerde beide hengsten zelf en ze deden hun naam eer aan. Gerben had geen les en gaf zijn ogen overal goed de kost en onderweg stak hij van alles op. Gerben: “Het ging steeds leuker maar ik wilde toch iets verder. Ik had al eens tandem gereden”. Ondertussen had hij een trailer gekocht maar was zijn auto weer te klein. Hij verviel van het één in het ander. Met een vriend, die ook 2 Shetlanders had, vormde hij een 4-span. Hij bouwde zelf zijn marathonwagen een beetje om zodat het 4-span ervoor kon. Alles probeerden ze uit en ondertussen hadden ze vreselijk veel lol. “Toch een beetje andere dingen doen elke keer”, vertelt Gerben lachend. Er werd serieus getraind en ze namen deel aan een oefenmarathon. Zelfs namen ze deel aan een heuse dressuurwedstrijd hoewel ze eigenlijk liever in het bos reden. De jury zag de lol er wel van in op de wedstrijd bij de Paardenvriendjes in Houten. “We kregen heel vriendelijk commentaar van de jury: als jullie nog heeeel lang door oefenen dan wordt het misschien nog eens keer wat met jullie, zoiets. Ja, dat was wel grappig. Ik liep al wel iets te fantaseren over grotere pony’s. Gaat toch iets mooiers; iets harder ook, denk ik”. Dan ineens bedenkt Gerben zich ineens, dat zijn “mencarrière” eigenlijk nog veel eerder begonnen is: toen hij klein was, had hij skateboardwieltjes aan een aardappelkist gemaakt en daarbij nog een paar latten, die hij vervolgens weer aan een geit had vastgeknoopt met een paar riemen om te kunnen rijden. Vooruit met de geit, zogezegd.