Andries de Geus houdt van schimmels, die kunnen bewegen !

Rondom Dordrecht kent nagenoeg iedereen hem als de vroegere groenteboer. De rest van Nederland kent hem vanwege zijn prestaties in de tuigrubrieken: Andries de Geus (63):  Nederlands- en Europees kampioen. Andries is wat je noemt een echte gebruiker van Welsh pony’s: Aken, Göteborg, Waregem, waar is Andries niet met zijn pony’s geweest?

De voordeur van Pia en Andries verraadt al hun passie voor de Welsh. In glas en lood is een afbeelding verwerkt van een fraai ponyhoofdje. Van een schimmel. Daar draait het bij Andries om: om schimmels, die kunnen bewegen. Het is overigens allemaal beslist niet vanzelf gegaan bij Andries. Veel heeft hij op karakter bereikt. Hij was pas 23 jaar oud toen hij werd getroffen door een hersenbloeding. Hij is aan een kant verlamd geweest. Op foto’s laat hij het gevolg van zijn handicap zien; de pony’s lopen scheef met het hoofd.

Dagkampioen.
Theo Barth reed afgelopen seizoen voor Andries, dat ontstond toen Andries eens in Heteren met zijn enkelspan en dubbelspan moest rijden. Met beide aanspanningen stond hij aan kop en voor het dagkampioenschap moest hij met beide in de baan. Andries kan veel maar zichzelf splitsen niet en dus reed Theo met het dubbelspan. Andries verloor uiteindelijk van zijn eigen dubbelspan en zo ontstond de relatie tussen de twee.

Nijkerkers zijn stugge lui maar Wout is leuk !

Zijn televisie is al een paar maanden kapot maar daar zit hij niet echt mee want stilzitten, daar houdt hij niet van. We zijn op bezoek bij Nederlands Kampioen 2-span samengesteld klasse 3: Wout Kok uit Nijkerk. Op zijn fraaie woonboot vertelt hij -terwijl hij voor koffie zorgt- over zijn grote passie: het aangespannen rijden. Wout heeft altijd iets in handen: als het geen leidsels zijn dan is het wel een stuur; Wout is chauffeur op een betonmixer en een stenenauto.

Uitzinnige toeschouwers.
Begin november nam Wout deel aan Indoor Nijkerk: een groot menspektakel. De deelnemers worden in de grote finale aangemoedigd door ruim tweeduizend uitzinnige toeschouwers. Wout eindigde er als tweede. In de Paardenkrant stonden grote koppen als: “Zinderende finales op menindoor Nijkerk” en “Aanspanningen krijgen vleugels”. Internationaal rijder Ewoud Boom hield met zijn span New Foresters Wout uiteindelijk maar met twee seconden van de overwinning af. Wout: “Die beesten van Ewoud is heel apart”. Is het niet frustrerend, dat je niet kunt winnen met zo’n deelnemersveld? “Voor mij niet! Dat vind ik niet erg, daar wil ik best van verliezen!”

Stugge lui.
“Ik zit in klasse 3 en ik blijf in klasse 3. Je moet van 1 naar 2 en naar 3 maar in klasse 3 mag je blijven zitten. In klasse 4 moet je een paar buitenlandse wedstrijden rijden en twee karren hebben: een presentatiewagen en een marathonwagen. Dat wordt een heel ander verhaal. Je moet een grote vrachtwagen aanschaffen om die karren mee te slepen. In klasse 3 ken ik iedereen en ik kan met de meeste mensen heel goed overweg”. Elkaar’s marathonwagen lenen als er sprake is van pech, komt voor. Wout leende eens de wagen van de familie Pijl. “Dat doen ze gewoon bij ons. Van mij kunnen ze ook alles krijgen, dat maakt me niks uit. Ik hoop niet, dat iemand ooit pech krijgt want dat is echt rot”. Wout vindt dat het zo hoort. Op de vraag of dat misschien typisch iets is voor Nijkerkers zegt Wout: “Nijkerkers zijn stugge lui, dat zeggen ze altijd. Die kijken eerst de kat uit de boom”. Volgens mij valt dat stugge wel mee. Toen ik Ank Wickel belde voor het telefoonnummer van Wout zei ze: “Wout is leuk” en ik kan haar geen ongelijk geven.

Jordan Zoet op de Welsh familie sportdag 2007 in Kootwijk

De laatste deelnemer van het mennen dressuur was Jorden Zoet. Het was voor de 16-jarige Jorden zijn eerste officiële optreden. De belangstelling rondom de ring was dan ook groot. Hij reed een speciale proef, geschreven door zijn goede vriendin en instructrice Ank Wickel. Het optreden was Jorden is bijzonder omdat hij het Down syndroom heeft. Weken trainde hij naar de familiesportdag toe. De letters langs de ring werden vervangen door symbolen zoals de C voor clown, de B voor bal en de E voor eend. Het werkte super! Jorden had voor zijn optreden zijn allermooiste pak aangetrokken. Een fraaie pet met een hoefijzer erop. Een mooi donkerblauw jasje met uiteraard een schootkleed en zoals een menner met verstand van zaken betaamt: een toepasselijke stropdas. Zo hoort een menner er uit te zien! De pony Steehorst Xantos zag er ook op z’n best uit. Keurig ingevlochten; tuig, wagen: alles zag er uit om door een ringetje te halen. Ank stond tijdens de proef achterop de wagen en voor de zekerheid had ook zij een leidsel in handen. Jorden had ook een leidsel in handen en hij stuurde. Wout Gerritsen –de partner van Ank- leest de proef voor. Vier seconden onbeweeglijk stil staan. Jorden telt hardop. Voeten strak op het schild alsof hij in een marathon zat. Ank hoor je: zachtjes sturen, zeggen. Jorden en Ank voelen elkaar feilloos aan. Als de pony bij het halthouden een stapje te veel verzet, roept Wout met een zware stem: héé. Jorden reed een machtige eerste proef en straalde zoals alleen dan kan. Ondertussen hield hij vanuit zijn ooghoeken bovendien in de gaten wie er langs de kant stond. De zon scheen en iedereen genoot!

Het gezegde, dat de beste stuurlui aan wal staan, gaat niet altijd op. Jorden gaat op vrijdagavond steevast mee naar de menles van zijn moeder bij menvereniging “het Gouden Span”.  Zit dan tijdens de les naast zijn moeder en de daaropvolgende les zit hij bij een ander lid op de wagen. Voor de gezelligheid lijkt het maar ondertussen steekt Jorden veel op. Dat hij de kanjers zoals Aart van de Kamp en Johan en Wout van Veluw en al die mannen persoonlijk kent en vaak aanschouwt, was zichtbaar toen hij klaar was met zijn dressuurproef: op een flamboyante manier rondde hij de proef af; a la IJsbrand Chardon en iedereen applaudiseerde enthousiast.

De jury Nel Kroesbergen vraagt Jorden na afloop of hij “schik gehad heeft?” Zij in ieder geval wel, vertelt ze. Ze adviseert Jorden Ank een dikke kus te geven. Jorden bedankt Nel voor de tip met een dikke zoen evenals de verslaggever van het Welsh Magazine.

De avond voor de familiedag was het eigenlijk de clubavond bij “het Gouden Span” maar de familie Zoet had overgeslagen. “Als je naar een wedstrijd gaat, moet je fit zijn”, vertelde Elly en dus vroeg naar bed maar om half elf hoorde ze Jorden nog. ’s Morgens om half zes hoorde Elly alweer muziek uit zijn kamer komen. Jorden had er zin in, zoveel was wel duidelijk.

Terug naar de wedstrijd: Jorden was in gedachten alweer verder, daar waar het allemaal om draait voor hem. De vaardigheid: het liefst de hele route in galop. Maar Ank voedt hem goed op: eerst foutloos en dan pas knallen! Het hele spul trekt vervolgens naar de vaardigheidsring. Daar werd met belangstelling op Jorden gewacht en trouw trok de hele fanclub ook naar de ring op de parkeerplaats. Jorden’s grote broer Rick, zus Annemiek en uiteraard pa en ma Zoet stonden langs de lijn. De bel gaat: Jorden gaat van start. Ank praat en wijst. Achter in de ring zit een grote hobbel in het terrein: Jorden host en schudt erover heen. “Jan Klaassen” schalt uit de luidsprekers: “hij had geen geld en hij was geen held”. De held was Jorden en heldin was Ank. Met beide benen op de grond langs de lijn, puur genieten. De Welsh pony wat brengt die toch allemaal niet te weeg? Jorden reed een foutloos parcours en in de barrage pakte Jorden alsof hij nooit anders deed een fijn handgalopje en laveerde behendig tussen de pionnen door. Gecontroleerd. Ooooooooooohhhhhhh klonk het: 1 bal van de pion eraf! Even leek het of Jorden zijn concentratie kwijt raakte maar hij herstelde zich uiterst snel en rondde de proef keurig af. Al met al een geweldig debuut voor Jorden Zoet. Na zijn proef als hij over de finish rijdt, gaat zijn duim omhoog! Glimlach van oor tot oor. Chapeau!

Ank Wickel is de instructrice van Jorden Zoet. Ook is ze instructrice bij de Veluweruiters, de Lange Boom, Garderruiters en ook geeft ze koetsiersbewijs cursus en priveles dressuur. Ze is helemaal gek van mendressuur, daar ligt haar hart. Docent in hart en nieren want ze staat ook nog drie dagen voor de klas op een basisschool in Apeldoorn. In het blad “de Mensport” stond onlangs een vermelding, dat Ank de 3^e en laatste fase ORUN meninstructeur afgerond heeft. Terug naar Jorden Zoet: “Aart en Elly kennen we goed en ze hebben de stal vlakbij onze stal. Jorden is zo gek van mennen. Met een grote bek eens gezegd tegen Aart en Elly gezegd; ik ga Jorden nog wel een keer leren mennen. Jorden vond het prachtig! Hij kwam 1 keer in de week bij mij lessen. Een half uur tot drie kwartier. Leren sturen; links en rechts. Een hoop begrippen komen er aan de orde. Zoals leidsel korter en langer. Harder  en zachter sturen; groter en kleiner maken. Al die dingen. Ik vind dat hij gewoon heel veel gevoel heeft voor het sturen ook. Niet ongecoördineerd. Dat valt me zo mee. Ik had eerst zijn leidsels aan de neusriem maar dat hoefde eigenlijk helemaal niet. Ik heb ze nu door de bril, dat is natuurlijk ook een hele zacht inwerking maar hij kan gewoon met de leidsels in het bit rijden. Hij is heel voorzichtig en voelt het aan. Hij is gewoon helemaal top Het is zo’n cadeautje om die gozer les te geven. Dat moet ik niet overslaan want dan is hij helemaal van slag”. Ank vond het erg spannend of de pony het allemaal op zou pikken. Ze heeft hem van veulen af gehad. Zij vindt de pony is heel koel maar het moest allemaal maar blijken. “Jorden was vandaag heel goed geconcentreerd”.

Ank is gefascineerd door de blijheid van Jorden; een heel speciaal plekje heeft hij bij haar. Jorden heeft bovendien een eigen rubriekje op haar website. Ten tijde van het maken van dit verhaaltje werkte de site even niet. http://www.ankwickelmenopleidingen.nl onder het kopje leerlingen. Ank vertelt over het speciale proefje, dat ze Jorden gemaakt heeft, dat de laatste onderdelen niet zo ingewikkeld zijn zoals impuls en regelmaat en harmonie en ontspanning dat samengevat was in het onderdeel omgang met de pony. “Hij heeft geoefend met handschoenen, dat was heel vreemd voor hem. Dat was nieuw voor hem. Doorgaans rijdt Jorden zonder handschoenen omdat hij dan meer grip op de leidsels heeft en minder gevoel heeft. Ook dat aspect werd dus gewoon geoefend.

Hoe harder hoe mooier. Hij galoppeert het liefst de hele les. Hij gaat als een streep. De pony is netjes afgericht en reageert heel mooi op de stem als je zegt: galop, springt hij aan.